Over Ons Vanuatu Travel
Vanuatu is een archipel, bestaande uit meer dan 80 tropische eilanden. Uitgestrekt over een gebied van 900 kilometer in de Stille Zuid-zee, ligt de eilandengroep ten westen van Fiji en ten zuiden van de Solomonseilanden.
Er is veel te zien en te doen op het eiland Efaté.
Alhoewel Efate niet het grootste eiland is, is het wel het drukst bevolkte eiland en het centraal punt voor toerisme, financiën en commerciële activiteiten. Het spectaculaire Natural Port Vila Harbour biedt bescherming voor talloze aangemeerde jachten en zeilboten. Vanuatu’s kleine hoofdstad, Port Vila heeft een ruime keuze aan boutique resorts en gourmet restaurants.
Vanuatu
Een werkelijk ongerept stukje paradijs in de Stille Zuid-Zee, met zachte witte zandstranden, kristalheldere wateren, zeer vriendelijke inwoners, oude traditionele stammen, wereld-klasse internationale cuisine en een belastingvrij haven… simpelweg de ideale ingrediënten voor een zorgeloze levensstijl.
Valé Valé Villas zijn gelegen op de afgezonderd westelijke kust van Efate in de Vanuatu archipel. Genesteld tussen een kalme baai en gelegen aan een uitgestrekt wit strand langs de kus van Pango Peninsula tussen ongerepte koraalriffen, Valé Valé Villas is een wereld op zichzelf. De afstand tot Central Port Vila bedraagt slechts 10 minuten rijden en de nationale luchthaven ligt op 20 minuten afstand.
Met een vluchtafstand van amper drie uur vanaf Brisbane, Sydney en Auckland is Valé Valé Villas ideaal voor iedereen die graag in een stukje paradijs verblijft voor een onvergetelijke vakantie, of als vakantiehuis voor jarenlang plezier.
ValéValé’s witte zandstranden en de kristalheldere wateren vormen samen een landschap dat nooit zal vervelen. De palmbomen, frangipanibomen en wilde orchideeën omarmen de villa’s met al dat moois wat de natuur te bieden heeft. De zon, de reflectie van het water, de verkoelende zeewind en het geluid van een koele zeebries… Dit paradijsje is dé plek met het mooist denkbare kado – een ongerepte locatie.
Culture
De cultuur van Vanuatu is zeer divers door lokale regionale variatie en buitenlandse invloeden. Vanuatu is grofweg te verdelen in drie culturele regio’s. In het noorden wordt welvaart uitgedrukt in de mate van gulheid. Varkens, met name de soorten afgeronde slagtand, worden gezien als een symbool van rijkdom in heel Vanuatu. Centraal Vanuatu wordt gedomineerd door meer traditionele Melanesische culturele systemen. De zuidelijk gelegen eilanden hebben zich ontwikkeld tot een regio waar men waarde hecht aan een hierarchisch systeem, gepaard met titels en bijbehorende privileges.
De meeste dorpen hebben een zogeheten namakai of gemeenschapshuis, wat dient als ontmoetingsplek voor mannen en als locatie waar het traditionele Kava wordt gedronken. Dorpen hebben ook locaties waar alleen mannen of vrouwen mogen komen. Deze locaties zijn over het gehele dorp te vinden. In Namakals zijn speciale ruimten ingericht waar vrouwen plaatsenemen ten tijde van hun menstruatieperiode.
De traditionele muziek van Vanuatu leeft nog steeds in de landelijke gebieden van Vanuatu. Muziekinstrumenten bestaan voornamelijk uit idiophones: trommels van verschillende formaten en vormen, gesplete gongs, stamppijpen, maar ook ratelende enkelbanden, bestaande uit gedroogde nootschillen. Een ander sinds de twintigste eeuw zeer populair muziekgenre is string band music. Dit combineert meerdere soorten gitaren met de ukulele en lokale volksmuziek.
Port Vila
Slechts 3 uur vliegen vanaf Sydney
Klimaat
Het klimaat is tropisch met ongeveer negen maanden warm tot heet regenachtig weer en een kans op cyclonen. De overige drie tot vier maanden is het koeler en droger, getypeerd door een zuid-oostelijke wind. De watertemperatuur ligt tussen de 22 en 28 graden celcius in de zomer. De koele maanden tussen april en september worden gevolgd door de hetere periode vanaf oktober. De dagelijkse temperatuur schommelt tussen de 20 en 32 graden celcius. Zuid-oostelijke winden komen voor tussen mei en oktober.
Vanuatu heeft een lang regenseizoen, met regenbuien in vrijwel iedere maand van deze periode. De natste en heetste maanden zijn december tot april en omvat tevens het cycloonseizoen. De droogste maanden zijn van juni tot november. Gemiddelde regenval bedraagt ongeveer 2360 millimeter per jaar maar kan zelfs oplopen tot 4000 millimeter op de noorderlijke eilanden.
Flora en fauna
Ondanks haar tropische bossen herbergt Vanuatu een beperkt aantal plant- en diersoorten. Het land kent echter geen grote inheemse dieren. De negentien soorten inheemse reptielen bevat onder meer de bloempotslang, welke alleen voorkomt op Efate. De Fiji gestreepte leguaan (Brachylophusfasciatus) werd in de jaren zestig geïntroduceerd als wild dier. Er zijn elf vleermuissoorten te vinden (waarvan drie soorten alleen voorkomen op Vanuatu) en 61 soorten land- en watervogels. Alhoewel vroeger werd gedacht dat de kleine Polynesische rat een inheemse soort was, bleek deze net als katten, honden en vee te zijn binnen gebracht door Europeanen. Verschillende miersoorten van sommige eilanden zijn in de jaren zestig ontdekt door de beroemde bioloog E.O. Wilson.
De grote Afrikaanse landslak werd in de jaren zeventig binnengebracht en heeft zich verspreid tussen de regio van Port vila tot aan het noordelijk gelegen Luganville. Het zeeleven is met meer dan 4000 soorten zeeweekdieren rijk. Op sommige plekken is voorzichtigheid geboden vanwege de voor sommige mensen dodelijk giftige conusschelpen en steenvissen. Het is dan ook raadzaam om voor een duik in het water advies in te winnen van locals die het gebied kennen.
Er zijn drie tot vier volwassen zoutwater krokodillen actief in Vanuatu’s mangrove, maar zij vormen geen broedende kolonie. Er wordt gezegd dat (gezien het feit dat Vanuatu samen met Papua Nieuw-Guinea en de Solomonseilanden in een keten van eilanden ligt waar krokodillen veel voorkomen), deze na cyclonen noordelijk Vanuatu bereikten.
Historie
Veel van de eilanden van Vanuatu bleven onbewoond voor duizenden jaren. De oudste archeologische vondsten dateren van 2000 voor Christus. Vanuatu is een van de meest culturele en diverse landen op aarde. In het 217.750 inwoners tellende land, worden maar liefst 113 verschillende talen gesproken en talloze dialecten. Deze enorme diversiteit is het resultaat van 4.000 jaar lange immigratie uit landen in de stille Zuid-zee. Alhoewel de meeste bewoners arriveerden uit Melanesië, arriveerden hier ook de langere, breder gebouwde en lichter getinte Polynesisiërs.
De Portugese ontdekkingsreiziger Pedro Fernandez de Quiros werd in 1605 de eerste Europeaan die de eilanden zou bereiken en dacht dat het deel uit maakte van Terra Australis. De eerste Europese nederzettingen kwamen er aan het einde van de achtiende eeuw, nadat de Britse oktdekkingsreiziger James Cook de eilanden bezocht op zijn tweede reis en noemde de eilanden De Nieuwe Hebriden.
In 1887 kwam de eilandgroep onder gezag van een Frans-Britse marine commissie. De Britten en Fransen kwamen overeen tot een Anglo-Frans condominium op de Nieuwe hebriden. Gedurende de tweede wereldoorlog werden de eilanden Efate en Esperitu Santo gebruikt als militaire basis. In de jaren zestig werd de roep om meer autonomie van de oorpspronkelijke inwoners, de Ni-Vanuatu) steeds luider. Dit leidde uiteindelijk in 1980 tot de onfhankelijkheid van Vanuatu, een jaar later gevolgd door een toetreding tot de VN en de non-Aligned Movement in 1983.
Zonder enige geschreven taal of verhalen, zijn muziek en dans van groot belang voor Vanuatu. Kunst is er echter wel in vele vormen; van lichaamsbeschildering tot maskers. Hoeden en houtsnijwerk maken vaak een vitaal deel uit van rituële vieringen en het sociale leven van stammen. Ondanks de introductie van Europese ideeën, heeft Vanuatu haar culturele rijkdom en diversiteit met bijbehorende rituelen en traditionele ceremonies behouden. Ook tegenwoordig maken deze elementen nog deel uit van het dagelijkse leven. Net als de aboriginal verhalen over de droomtijd en de Maori legenden uit oude tijden, kennen ook de Ni-Vanuatu hun eigen mystieke legenden.
Een van de meest spectaculaire ceremonies om bij te wonen is de ‘Naghol’ op het eiland Pentecost. Deze ontzag hebbende en inspirerende oeroude traditie, ook wel bekend als landduiken, is een rolmodel voor het moderne bungeejumping. Ieder jaar worden rond de oogsttijd (april/mei) deze tot wel 17 meter hoge houten torens gebouwd. De toren worden samen gehouden door lianen. Opmerkelijk genoeg wordt er geen enkele nagel of ander door mensen gefabriceerd bouwmateriaal gebruikt. Jonge mannen in traditionele kledij springen slechts gezekerd met lianen rondom hun enkels van de torens. Maximaal dertig buitenstaanders worden op enkel vastgestelde dagen toegelaten tot dit indrukwekkende schouwspel. Volgens de overlevering was de eerste landduiker een vrouw. Ze probeerde te ontsnappen van haar misbruikende man, klom in een boom en sprong. Hij volgde haar, sprong en stierf, niet wetende dat zij was gezekerd aan lianen rondom haar enkels. Een tijd lang werden alleen vrouwen toegelaten tot deelname aan de landduiken, totdat stamoudsten besloten dat zij beter de duiken konden uitvoeren als vorm van boetedoening of ter getuige van hun moed.